Zadzwoń 32 506 50 85 
Świąd i biała wydzielina z pochwy? To może być waginoza!
Waginoza, czyli bakteryjne zapalenie pochwy, jest chorobą o podłożu infekcyjnym i jedną z najczęstszych przyczyn wizyt u ginekologa. Występuje przede wszystkim u kobiet w wieku rozrodczym, aktywnych seksualnie. I choć waginoza nie jest trudna w leczeniu, to zbagatelizowana może prowadzić do poważnych powikłań, nawet do niepłodności. Więcej informacji na temat waginozy – jej przebiegu, sposobów diagnozowania i leczenia – znajdziesz w naszym najnowszym artykule.
Te objawy mogą sugerować waginozę!
Bakteryjna waginoza (ang. bacterial vaginosis, BV) może wywoływać wiele przykrych dolegliwości. Pacjentki najczęściej skarżą się na uporczywe, pieniste upławy o nieprzyjemnym, rybim zapachu i biało-szarawym zabarwieniu. Do tych objawów niekiedy dochodzi jeszcze ból, pieczenie oraz swędzenie cewki moczowej. Trzeba jednak pamiętać, że waginoza, podobnie jak większość infekcji intymnych, może przebiegać bezobjawowo. Przeszło połowa kobiet nie zgłasza żadnych dolegliwości, mimo iż są zakażone waginozą.
Skąd te bakterie! Przyczyny waginozy
Bezpośrednią przyczyną waginozy jest niekontrolowane namnażanie się bakterii beztlenowych, między innymi z rodzaju: Prevotella, Mobiluncus, Bacteroides, Gardnerella vaginalis, Mycoplasma pneumoniae. Drobnoustroje te rozwijają się, gdy pochwy nie kolonizuje wystarczająca liczba prozdrowotnych Lactobacillus, czyli pałeczek kwasu mlekowego. Innymi słowy, „złe bakterie” zaczynają przeważać nad „dobrymi”. Niestety choroba często przybiera charakter przewlekły, a problemy z jej trwałym wyleczeniem mogą być spowodowane działaniem bakteriofagów, które nie pozwalają na odbudowanie prawidłowej flory bakteryjnej.
Nawracaniu bakteryjnego zapalenia pochwy sprzyja również:
- posiadanie wielu partnerów seksualnych,
- częste korzystanie z basenów, saun itp.
- częste irygacje pochwy,
- niewłaściwe nawyki higieniczne,
- stosowanie wkładek domacicznych,
- urazy pochwy,
- częste podróże.
Na tropie bakterii, czyli diagnostyka waginozy
Diagnostykę waginozy zwykle otwiera badanie ginekologiczne poprzedzone wywiadem lekarskim. Aby ostatecznie potwierdzić rozpoznanie, lekarz pobiera również wymaz z pochwy i zleca posiew z antybiogramem. Ponadto obecnie coraz popularniejsze stają się testy PCR wykrywające materiał genetyczny bakterii odpowiedzialnych za waginozę.
Waginozie można zapobiegać!
Jak już wspominaliśmy, waginoza ma tendencję do nawracania. Jednak przestrzegając pewnych zasad, można zminimalizować ryzyko nawrotu choroby. Podstawą zasadą jest przyjęcie leków do końca, tj. branie ich tak długo i w takich dawkach, jak zalecił lekarz. Zapobiec nawrotowi waginozy można również poprzez ograniczenie partnerów seksualnych oraz właściwe nawyki higieniczne. W utrzymaniu prawidłowej mikroflory pochwy pomóc mogą również odpowiednio dobrane probiotyki ginekologiczne.
Leki doustne i dopochwowe – postępowanie przy zdiagnozowanej waginozie
Mimo iż bakteryjne zapalenie pochwy nie jest poważnym schorzeniem, kobieta nie powinna go bagatelizować. Jak w przypadku każdej choroby, tak i w przypadku waginozy brak leczenia może bowiem prowadzić do powikłań, np. zapalania narządów miednicy mniejszej, zapalenia błony śluzowej macicy, przydatków (m.in. jajników, jajowodów), zapalenia otrzewnej, a w konsekwencji wszystkich tych schorzeń niepłodności. Ponadto jeśli waginoza wystąpi w czasie ciąży, może doprowadzić do przedwczesnego porodu, a nawet poronienia.
W leczeniu bakteryjnej waginozy stosuje się zarówno leki doustne, jak i dopochwowe. Najczęściej jest to metronidazol (podawany doustnie lub dopochwowo) oraz klindamycyna (w postaci kremu). Kuracja ma na celu ustabilizowanie mikroflory pochwy i trwa najczęściej tydzień. Trzeba jednak pamiętać, że ze względu na coraz częściej pojawiającą się lekooporność i brak nowych antybiotyków na rynku farmaceutycznym, istnieje kliniczna potrzeba opracowania nowych metod leczenia waginozy.
