Zadzwoń 32 506 50 85 
Przewodnik po wadach wzroku: krótkowzroczność
Wzrok to jeden z najcenniejszych zmysłów, jakim obdarzyła nas natura. Dzięki niemu możemy odbierać informacje ze świata: rozpoznawać kształty, kolory, twarze naszych bliskich. Zdrowe oko widzi przedmioty zawsze w odpowiedniej ostrości – niezależnie od tego, czy znajdują się blisko czy daleko. Inaczej jest, gdy cierpimy na krótkowzroczność, czyli miopatię. Co to za wada wzroku? Jak się ją koryguje? Przeczytaj ten artykuł i poznaj odpowiedź!
Jak widzi krótkowidz?
W zdrowym oku promienie odbite od widzianego przedmiotu skupiane są przez układ optyczny oka, czyli rogówkę i soczewkę, dokładnie na siatkówce oka. Z kolei w oku krótkowidza układ optyczny skupia je przed siatkówką, w związku z czym docierające do siatkówki promienie są rozproszone. W efekcie krótkowidz widzi niewyraźnie wszystko, co znajduje się w większym oddaleniu. Żeby poprawić ostrość obrazu, często mruży oczy lub przybliża oglądane przedmioty.
Różne oblicza krótkowzroczności
Krótkowzroczność ma różne rodzaje. Trzy najważniejsze z nich to:
- krótkowzroczność osiowa (za długa oś gałki ocznej) – najczęstsza odmiana krótkowzroczności, która powstaje przeważnie w okresie dojrzewania i osiąga ostateczny stopień zaawansowania u kobiet między 15. a 17. rokiem życia, a u mężczyzn w wieku 18–20 lat.
- krótkowzroczność krzywiznowa (zbyt wypukła krzywizna różnych elementów układu optycznego oka, zwłaszcza rogówki oraz soczewki).
- krótkowzroczność refrakcyjna (za duży współczynnik załamania soczewki, najczęściej powstaje na skutek cukrzycy lub zaćmy jądrowej).
Ponadto krótkowzroczność ma także trzy stopnie zaawansowania:
- krótkowzroczność mała: poniżej -3,0 dioptrii
- krótkowzroczność średnia: od -3,0 do -6,0 dioptrii
- krótkowzroczność wysoka: powyżej -7,0 dioptrii
Krótkowzroczność wśród młodych – to już epidemia!
Świadczą o tym wyniki badań epidemiologicznych przeprowadzonych w latach 1990-2017, jak i doniesienia naukowe pokazujące spodziewany wzrost liczby osób z krótkowzrocznością na świcie w ciągu najbliższych 30. lat.
O krótkowzroczności decydują czynniki genetyczne i środowiskowe
Do rozwoju krótkowzroczności przyczyniają się wzajemnie nakładające się na siebie czynniki genetyczne oraz środowiskowe. Zaawansowana krótkowzroczność u noworodka lub krótkowzroczność, która powstała w pierwszych latach życia dziecka może świadczyć o tym, że choruje ono na jakiś zespół genetyczny. Krótkowzroczność o podłożu genetycznym może być dziedziczona na wiele różnych sposobów: jedno- lub wielogenowo, dominująco, recesywnie, autosomalnie lub w sposób sprzężony z płcią. Geny odpowiedzialne za krótkowzroczność zlokalizowane są w chromosomach 18p11.31 i 12q21.23 locus MYP2 oraz 7q36, a dziecko dziedziczy je w sposób autosomalny dominujący. Ponadto na przestrzeni ostatnich 20 lat naukowcom udało się zidentyfikować aż 70 różnych genów sprzyjających miopatii.
Miopatia znacznie częściej występuje także u wcześniaków. W przypadku krótkowzroczności małego i średniego stopnia większe znaczenie mają jednak czynniki środowiskowe. Choćby silny i długo utrzymujący się stres, który zwiększa napięcie mięśnia rzęskowego i powoduje nadmierny skurcz akomodacji. To z kolei prowadzi do zaburzeń widzenia oraz zmian w hemo- i hydrodynamicznych gałki ocznej. Ogromne znacznie w rozwoju krótkowzroczności ma także dieta. Nadmierne spożycie cukrów prostych i węglowodanów złożonych obecnych przede wszystkim w wysokoprzetworzonych produktach powoduje wzrost glikemii, który sprzyja powstawaniu miopatii.
Jak wyostrzyć wzrok? Sposoby na krótkowzroczność
Krótkowzroczność koryguje się okularami, soczewkami kontaktowymi rozpraszającymi (minusowymi) lub laserowo. Okulary obniżają moc optyczną oka, dzięki czemu promienie skupiają się dopiero na siatkówce, a nie jeszcze przed nią. Miopatia to wada, która postępuje, co w dużej mierze jest spowodowane wielogodzinną parą przy komputerze. Z tego powodu bardzo ważne jest, aby osoba z krótkowzrocznością co najmniej raz do roku odwiedzała okulistę i wykonywała regularne badania wzroku.
Reasumując, w oku krótkowidza układ optyczny skupia promienie świetlne przed siatkówką, zamiast dokładnie na niej. W efekcie krótkowidz nie widzi wyraźnie przedmiotów znajdujących się daleko. Krótkowzroczność koryguje się okularami, soczewkami kontaktowymi rozpraszającymi (minusowymi) lub laserowo.
