Zadzwoń 32 506 50 85 
Menopauza a osteoporoza – co je łączy?
O osteoporozie często mówi się, że to choroba kobiet po menopauzie. I poniekąd jest to prawda. Bo choć panowie też na nią chorują, to jednak u pań osteoporoza występuje zdecydowanie częściej. Statystycznie cierpi na nią przeszło 30% kobiet po menopauzie. Na czym dokładnie polega związek pomiędzy menopauzą a osteoporozą? Wyjaśniamy!
Wszystkiemu winien spadek estrogenów
Estrogeny regulują metabolizm kostny. Odpowiadają między innymi za gospodarkę wapniową w organizmie, zapewniając kościom wystarczającą ilość tego pierwiastka. W okresie pomenopauzalnym, na skutek spadku poziomu estrogenów, kości kobiety tracą gęstość. Wówczas wystarczy chwila nieuwagi i trach! Dojdzie do złamania kości. Dlaczego tak się dzieje?
Gdy estrogenu jest za mało, następuje cały szereg reakcji, które skutkują obniżeniem masy kostnej. Kości kobiety po menopauzie stopniowo tracą wapń, który jak wiadomo jest ich podstawowym budulcem. Z powodu braku wapnia kości stają się więc bardziej podatne na złamania.
Co ciekawe, masy kostnej zaczyna ubywać jeszcze zanim kobieta wejdzie w okres menopauzy. Tak naprawdę jest to zjawisko fizjologiczne, mające swój początek już ok. 30. roku życia.
W okolicach 30-tki nasze kości osiągają swoją szczytową masę. Później sytuacja na jakiś czas się stabilizuje, a następnie kości sukcesywnie tracą swoją masę. W warunkach fizjologicznych spadek ten wynosi jednak nie więcej niż 0,5% na rok. Problem przybiera na sile dopiero w okresie przekwitania, wraz z ustąpieniem comiesięcznych krwawień. W ciągu kolejnych 5 lat po menopauzie kości mogą stracić nawet od 13 do 15% pierwotnej masy!
Zobacz też: Profilaktyka dla kobiet – co badać i jak często?
Czy to już osteoporoza?
Według aktualnych kryteriów Światowej Organizacji Zdrowia (WHO, World Health Organization) z osteoporozą mamy do czynienia wtedy, gdy wskaźnik gęstości mineralnej kości (BMD) w badaniu densytometrycznym jest niższy niż 2,5.
Niestety z diagnostyką osteoporozy jest jeden mały problem. Mianowicie, nieprawidłowy wynik badania densytometrycznego często okazuje się jedynym zwiastunem postępującej osteoporozy. Choroba przez długi czas może nie dawać żadnych objawów. Nie bez powodu osteoporozę nazywamy przecież „cichym złodziejem kości”. W wielu przypadkach kobieta dowiaduje się o swojej chorobie dopiero wtedy, gdy w efekcie niegroźnego urazu dojdzie do złamania. Taka sytuacja niestety oznacza, że osteoporoza jest już w zaawansowanym stadium. To ostatni dzwonek, aby podjąć leczenie.
W osteoporozie na złamania najbardziej narażone są trzony kręgów kręgosłupa, kość promieniowa nadgarstka oraz szyjka kości udowej (biodra). Złamanie tej ostatniej jest zdecydowanie najniebezpieczniejsze. Poza tym, że jest bolesne i uniemożliwia chodzenie, często wymaga także interwencji chirurgicznej. W przeciwnym razie chorej grozi unieruchomienie oraz związane z nim powikłania – zapalenie płuc, odleżyny, zakrzepica czy zagrażająca życiu zatorowość płucna. W wyniku złamania osteoporotycznego szyjki kości udowej w ciągu roku umiera nawet 20% kobiet. Tymczasem w samej tylko Polsce roczna liczba złamań spowodowanych osteoporozą wynosi ok. 150 tysięcy, z czego 30 tysięcy to niestety właśnie złamania szyjki kości udowej.
Objawy sygnalizujące osteoporozę
Nie jest oczywiście tak, że osteoporoza nigdy nie daje objawów. Pierwszym symptomem sugerującym osteoporozę jest najczęściej ból dolnej części kręgosłupa. Z czasem dochodzi do pogłębienia kifozy piersiowej oraz ograniczenia ruchomości kręgosłupa. Kręgi ulegają spłaszczeniu, a plecy zaokrąglają się. Chora osoba przyjmuje zgarbioną postawę ciała, tracąc przy tym nawet kilka centymetrów wzrostu. Z czasem dolegliwości bólowe nasilają się, zwłaszcza w pozycji siedzącej lub stojącej i ustępują dopiero po odpoczynku. Dodatkowo mogą wystąpić bóle brzucha i problemy z wypróżnianiem się.
Jesteś po menopauzie i chcesz uniknąć osteoporozy? Zadbaj o zdrowy tryb życia!
W jaki sposób możesz to zrobić? Łącząc aktywność fizyczną z odpowiednią dietą! Bardzo ważnym elementem profilaktyki osteoporozy jest odpowiednia podaż wapnia i witaminy D. Pierwszy z wymienionych składników najlepiej suplementować w ilości 1000 mg dziennie. Dobowa dawka witaminy D nie powinna z kolei przekraczać 500-1000 jednostek. Równie skuteczną bronią w walce z osteoporozą jest ruch! Odpowiednio dobrane ćwiczenia fizyczne, szczególnie z obciążeniem, sprzyjają zwiększeniu masy kostnej. Na tyle, na ile to możliwe należy też unikać upadków. Przy zaawansowanej osteoporozie każdy upadek, nawet z pozoru niegroźny, wiąże się z ryzykiem złamania. Tymczasem każde jedno złamanie zwiększa prawdopodobieństwo kolejnego. Dobrze dobrane okulary, właściwe oświetlenie pomieszczeń, usunięcie wszelkich dywaników i innych przeszkód, o które można się potknąć, zamiana wanny na kabinę prysznicową z niskim brodzikiem, to tylko niektóre z możliwych sposobów.
