REZONANS MAGNETYCZNY

Rezonans magnetyczny (RM, MRI) jest jednym z najdokładniejszych badań w diagnostyce medycznej. Pozwala w sposób całkowicie bezbolesny i nieinwazyjny zobrazować dowolny fragment ciała.

Za pomocą rezonansu magnetycznego można ocenić stan kości, tkanek miękkich, wszystkich organów wewnętrznych, włącznie z mózgiem i rdzeniem kręgowym. Rezonans magnetyczny z powodzeniem wykorzystuje się w ortopedii, neurologii, onkologii, jak i w wielu innych dziedzinach medycyny.

Przed rozpoczęciem badania pacjent uzupełnia specjalną ankietę dotyczącą stanu jego zdrowia, elementów metalowych w ciele, przebytych chorób czy zabiegów operacyjnych. Musi wypełnić ją rzetelnie, a udzielone informacje muszą być zgodne z prawdą. Jest to bardzo ważne, ponieważ wynik ankiety może zadecydować o zakwalifikowaniu bądź niezakwalifikowaniu do badania.

Niekiedy rezonans magnetyczny nie może zostać przeprowadzony. Do bezwzględnych przeciwwskazań należy m.in.: rozrusznik serca, pompa insulinowa, wszelkiego rodzaju neurostymulatory, metalowa/sztuczna zastawka serca, implant słuchowy, wewnątrzczaszkowe klipsy metalowe (np. na tętniakach mózgu) czy obecność metalowych odłamków w organizmie, np. w oku lub innych częściach ciała. Obowiązkowo należy poinformować również o ciąży, endoprotezie czy rodzaju wypełniania stomatologicznego.

Przed badaniem pacjent powinien też zdjąć/ pozbyć się wszystkich metalowych przedmiotów m.in. telefonu komórkowego, paska do spodni z metalową klamrą, kluczy, zegarka, monet, wsuwek czy spinek do włosów oraz biżuterii. Zaleca się również, aby panie nie przychodziły na badanie w makijażu. Jeśli jakaś część ubrania posiada metalowe elementy, trzeba ją zdjąć.

Rezonans magnetyczny jest urządzeniem dość głośnym, dlatego przed rozpoczęciem badania pacjent otrzymuje słuchawki bądź zatyczki do uszu. Do ręki dostanie również specjalną gruszkę, którą będzie mógł zasygnalizować, jeśli nagle źle się poczuje. Badanie rezonansem magnetycznym trwa od 20 do 60 minut w zależności od badanego obszaru.

Jeśli badany ma być ośrodkowy układ nerwowy, jama brzuszna bądź miednica, konieczne może okazać się podanie środka kontrastującego. Dzięki niemu analizowane fragmenty ciała są bardziej wyraźne.

Kontrast podawany jest zwykle dożylnie przez założony wcześniej wenflon. Ponieważ kontrast może wywoływać skutki uboczne w postaci nudności, wysypki lub bólu głowy, pacjent powinien poinformować lekarza o ewentualnej alergii lub o tym, że we wcześniejszych latach wystąpiła już u niego reakcja alergiczna na kontrast.

Jeśli rezonans magnetyczny ma być przeprowadzony z użyciem kontrastu, bardzo ważne jest, aby pacjent przyniósł ze sobą aktualny wynik badania poziomu kreatyniny. Wskazuje ono, czy nerki pracują prawidłowo, a co za tym idzie, czy obciążający je kontrast może zostać podany.