TESTY NA PRZECIWCIAŁA anty-SARS-CoV-2

Zasadniczym testem wykrywającym zakażanie wirusem SARS-CoV-2 jest test genetyczny pozwalający w pobranym wymazie z nosogardzieli określić obecność materiału genetycznego wirusa. Zgodnie z zaleceniami WHO podstawą rozpoznania aktywnego zakażenia jest diagnostyka molekularna z zastosowaniem techniki RT-PCR. Diagnostyka serologiczna zaczyna odgrywać rolę w późniejszej fazie infekcji, około 7-10 dni od momentu wystąpienia objawów. Jest ona uzupełnieniem diagnostyki molekularnej. Pozwala wykryć reakcję układu immunologicznego zakażonego, który zaczyna produkować przeciwciała zwalczające wirusa. Określenie optymalnego czasu wykonywania testów serologicznych jest związane ze zjawiskiem tzw. „okienka serologicznego”. Wynik badania serologicznego w kierunku p/c anty SARS-CoV-2 powinien być interpretowany wraz z obrazem klinicznym pacjenta oraz wynikiem testu molekularnego. Wykrycie przeciwciał może świadczyć o przebyciu zakażenia lub czynnej infekcji COVID-19. Wynik negatywny nie wyklucza choroby. Badaniem służącym do potwierdzenia infekcji SARS-CoV-2 jest badanie genetyczne metodą RT – PCR z wymazu z dróg oddechowych.

Przeciwciała IgG to przeciwciała „późnej fazy“ infekcji. Wskazują na rozwinięcie się swoistej odpowiedzi humoralnej organizmu i mogą pełnić rolę ochronną w razie reinfekcji. Dlatego też badanie obecności immoglobuliny klasy IgG jest wykorzystywane do oceny skuteczności szczepionek i odporności poszczepiennej. W przypadku SARS-CoV-2 przeciwciała klasy IgG wykrywane są pomiędzy 10 -14 dniem zakażenia. Wynik dodatni może świadczyć o przebytym zakażeniu COVID-19.

U osób zaszczepionych, z bardzo dobrą odpowiedzią na immunizację, zdarza się, że oznaczone stężenie przeciwciał przekracza tzw. górną granicę zakresu liniowości metody. W takiej sytuacji wynik nie jest podawany jako konkretna wartość. Na wyniku badania podany jest natomaist górny zakres liniowości, który został przekroczony, poprzedzony znakiem. Taki wynik oznacza, że ilość przeciwciał jest bardzo duża, a znajomość dokładnej ich wartości nie zmienia interpretacji klinicznej.

SARS-CoV-2 jest kolejnym zidentyfikowanym koronawirusem odzwierzęcym, który w wyniku mutacji nabył zdolność infekowania ludzi. Podobnie jak MERS i SARS należy do grupy betakoronawirusów. Jego genom tworzy jednoniciowe RNA. Nazwa wirusa pochodzi od charakterystycznego kształtu wypustek białkowych, które przypominają koronę wokół otoczki lipidowej. Koronawirus SARS-CoV – 2 wywołuje u ludzi chorobę COVID-19. Jej rozprzestrzenianie się jest wynikiem przenoszenia się wirusa z człowieka na człowieka drogą kropelkową. Transmisja pomiędzy ludźmi następuje w bardzo szybkim tempie – jedna osoba może zarazić nawet 4 kolejne. W niektórych przypadkach dochodzi również do masowych zakażeń. Od momentu wniknięcia patogenu do organizmu ludzkiego do wystąpienia objawów chorobowych mija nawet do 14 dni. To jeden z czynników sprzyjających rozprzestrzenianiu się epidemii. Pod względem objawów klinicznych COVID-19 przypomina grypę. Występuje gorączka powyżej 38 °C, kaszel, bóle mięśni i ogólne osłabienie. Czasem chorzy czasowo tracą węch i smak. Zakażenie może też przebiegać bezobjawowo.