TONOMETRIA

Tonometria to badanie okulistyczne mierzące ciśnienie wewnątrzgałkowe.

Podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe jest głównym czynnikiem rozwoju jaskry. Powinno ono mieścić się w granicach 10-21 mmHg. Jeśli jest większe, pacjent zostaje skierowany na dalszą, bardziej szczegółową diagnostykę. Tonometria to badanie, które pozwala szybko i bezboleśnie zmierzyć ciśnienie w gałce ocznej. Trwa chwilę i nie wymaga specjalnych przygotowań.

Jest kilka metod pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego. Złotym standardem w diagnostyce nadciśnienia ocznego jest tonometria aplanacyjna (Goldmana). Wykonuje się ją na tonometrze wbudowanym w lampę szczelinową. Sam pomiar opiera się na regule Imberta-Ficka, która mówi, że ciśnienie wewnątrz kuli jest równie sile potrzebnej do spłaszczenia powierzchni tej kuli. Tonometria Goldmana zalicza się do dotykowych metod pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego.

Innym rodzajem tonometrii jest tonometria Schiøtza. Badanie to odbywa się w pozycji leżącej. Lekarz rozchyla powiekę badanego oka, a następnie prostopadle do rogówki przykłada tonometr Schiøtza. To niewielkie urządzenie posiada trzpień z ciężarkiem o masie 5,5 g. W efekcie dochodzi do ucisku, pod wpływem którego rogówka odkształca się. Stopień tego odkształcenia będzie wskazywał wartość ciśnienia wewnątrzgałkowego. Tonometria Schiøtz jest obecnie coraz rzadziej wykorzystywana w praktyce okulistycznej.

Najpopularniejsza, tzw. tonometria typu „air puff”, bada ciśnienie wewnątrz gałki ocznej, wykorzystując podmuch sprzężonego powietrza, który spłaszcza rogówkę. Badanie polega na komputerowej analizie stopnia odkształcenia fragmentu rogówki, po uderzeniu jej nagłym podmuchem powietrza. Ponieważ tonometria typu „air puff” jest bezkontaktowa (urządzenie nie dotyka oka), nie wymaga podania znieczulenia.